Nasze propozycje są bardzo krótkie i rzeczowe, gdyż ciężko by było nam pisać do osoby która pracuje w sytemie 3 zmianowym czasem po 12 godzin za 1800 zł na miesiąc, jakieś bezsensowne wywody naukowe, a więc:
1)Unormuj swoje życie - po za pracą to jest najważniejsze do prawidłowego funkcjonowania 24% kobiet, które nie posiadają normalnej rodziny prędzej czy później wpędzi się w problemy o naturze psychicznej. Dom zwłaszcza dla kobiety to musi być bezpieczeństwo, ostoja, a nie mąż awanturnik. Proponuję zapisać sobie np. na lodówce- „Szpital nie jest moim domem. Ja tutaj mieszkam!, a tam jest to tylko moja praca“.
2)Zapamiętaj samodyscyplina czyni cuda i pozwala w ciężkich sytuacjach funkcjonować zadaniowo, ćwiczenia fizyczne wd. badań korzystnie wpływają na stan umysłowy, a więc poświęć dokładnie 3 minuty przed pracą (nie, nie musisz biegać), wykonując rozciągania wszystkich mięśni, rób skłony, wdechy i wydech pamiętając aby starać się oddychać przeponą, takie oddychanie dobrze wpływa na niwelowanie stresu
3)Poświęć pół godziny w odizolowaniu wykonując jakieś tylko swoje i prywatne hobby, nieważne co to będzie czy czytanie romansów, malowanie albo i gra na instrumencie, miej coś swojego dla siebie, z racji niskiej pensji i często nie za fajnej opinii społecznej musisz mieć coś do czego świat zewnętrzny nie będzie miał dostępu. To pomoże Tobie nawet w sytuacji bardzo kryzysowej.
4)Rozmawiaj, rozmawiaj i rozmawiaj. Mów o swoich przeżyciach i emocjach, nie tłamś ich w sobie. Rozmawiaj, smiej się, pójdź w dzień wolny z koleżankami na kawę pogadać, najlepiej o tym nowym hobby. Najfajniej abyś mogła porozmawiać z mężem o swoich emocjach postaraj się jak są opory aby tylko słuchał bez udzielania rad, bądź stanowcza w tym ma posłuchać i koniec, nie może Ciebie irytować to że się czegoś się nie domyśla, wtedy kiedy Ty cierpisz, mężczyźni troszkę inaczej funkcjonują